To nazwa nowego przedmiotu na studiach politologicznych. Widzę sens w jego realizacji i mam nadzieję, że z drugiej strony katedry wrażenia na ten temat są też pozytywne.

Studia uzupełniające magisterskie posiadają szereg specjalizacji, które studenci wybierają, kształtując w ten sposób profil swojego zawodowego kształcenia. Oczywiście nie oznacza to automatycznie dużo większej pewności uzyskania ofert pracy, ale tu polskie realia rządzą się zasadami bliższymi przyrodzie (np. teorii darwinizmu społecznego odnoszącej się do walki o przetrwanie) niż politologii. Szanse na pracę po kursie PZK nie są więc dużo większe, ale kwalifikacje na pewno tak.

Przedmiot realizowany jest na gruncie teorii, prawa i praktyki. Jestem przekonany, że mgr Monika Grabowska w ramach ćwiczeń potrafi zainteresować uczestników wybranymi zagadnieniami. U mnie na wykładach odwołujemy się często to zdarzeń aktualnych i znanych, np. tsunami w Japonii. Staram się też uczulić słuchaczy na najbliższe otoczenie, pod kątem tytułowej problematyki. Ostatnio zastanawiałem się, czy nie zadać pracy domowej w postaci zapoznania się z topografią budynków UP, umiejscowieniem gaśnic, oznakowaniem ewakuacyjnym itp. W każdym razie praca zaliczeniowa z tego przedmiotu ma opierać się na materiałach empirycznych.

Takie zajęcia mogą wydawać się nudne niczym szkolenie z BHP. Ale każdy kiedyś jakiś kryzys przeżywa. I jest do niego najczęściej średnio przygotowany (jako jednostka i część zbiorowości). Nieszczęśliwych zdarzeń często nie sposób przewidzieć, ale nauka przedmiotu PZK powinna pomóc w rozpoznaniu i przygotowaniu do kryzysu.