To nazwa przedmiotu, który prowadzę na studiach doktoranckich. Zajęcia mają charakter praktyczny, liczy się w nich zarówno forma jak i treść. Już kilka roczników doktorantów udoskonaliło na nich swój warsztat naukowy.

Główne zadanie polega na analizie wybranego polityka, wydarzenia, albo zjawiska z aktualnej sceny politycznej i zaprezentowania krótkiego raportu na ten temat. Powielenie tekstu w kilku egzemplarzach umożliwia zapoznanie się z nim każdemu uczestnikowi zajęć. Potem następuje szeroka i twórcza krytyka, ustalanie hierarchii ważności aktualnych tematów, przypominanie reguł pisania analiz, sprawdzenie  merytoryczne.

Każdego roku zachęcam doktorantów do upowszechnienia swoich tekstów, do zainteresowania nimi polityków lub media. Rzeczowa analiza aktualnej sceny politycznej wymaga wiedzy i umiejętności, które to atuty należy jeszcze odpowiednio wypromować. Pewnie będę o tym mówił też w najbliższy czwartek, bo właśnie zaczynamy kurs.

Większość tekstów przygotowanych przez doktorantów ma swojego instytucjonalnego adresata. Są to m.in. fundacje, biura poselsko-senatorskie, komisje parlamentarne. Hm… częścią zajęć powinna być ,,praca domowa’’?, czyli publikacja takiej analizy w czasopiśmie, albo na stronach jakiegoś portalu. Praktyczna weryfikacja pracy podnosi jej wartość.